ben küçükken..
annemler istanbuldayken,
ankara gürültüler içinde kaybolmamışken,
balkona çıkınca uzaktan gelen tren düdüğü duyulabiliyorken,
ben onu vapurun sesi sanardım.
sesin geldiği yeri de istanbul.
ben küçükken,
uzağım bile ufacıkken,
göremediğim mesafeleri uzaklar zannerderken
hayat daha güzelmiş.
20 Ağustos 2009 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
aaaiyy zavallı merveee..hayatın çok trajikmiş.
sen tam bir delisin.
hakikaten acıyla yoğrulmuş bir hayat, ibret tablosu ve bu Ramazan ayında şükür etmemiz için bir neden.
Samanyolu TV'de ki diziler gibi veyahut Sultan Ahmet'te bir şerbetci..
ya tatlı bi yazımı nie sabote ediosunuz?
gidin başımdan.
deli bir değil ki:)
Yorum Gönder