9 Ekim 2008 Perşembe

Not Defrerimden...

Birşeye inanmadıkça, kaybettikçe içindeki o duyguyu önce önünü alamadığın bir atılganlıkla üzerine gidiyorsun sorguladığının.

Ama sonra bu yoğun "inanma" çabalarını bir kenara atıp, o artık bir anlamı olmayandan uzaklara fırlatıyorsun kendini. Savrulmanın hızıyla da çarpıyorsun duvarlara.

Hiç yorum yok: