6 Mayıs 2010 Perşembe

deniz ve mehtap.


Bu çok garip bir şey. Ne zaman canım sıkılsa, ama öyle böyle değil çok sıkılsa, kalbim acısa, dedem bir işaret gönderiyor. O anda kulağımda mp3 varsa orada, yoksa önünden geçtiğim mekanda birden bizim çok sevdiğimiz şarkılardan biri çalıyor,Tanju Okan’ın sesi mesela, içime işliyor, dedem sanki bana bir işaret gönderiyor.

Ya da otobüste karşıma biri oturuyor, sanki dedemin gözleriymiş gibi bakıyor.

Ya da birden pastanede, kasanın yanında şemsiye çikolatalar çarpıyor gözüme, dedemin hep aldıklarından.

Bu çok garip bir şey.

Fotonun sahibi beni affet, nereden buldum bilmiyorum.

Hiç yorum yok: