Trilaylaylim.

Biliyorum seviyesiz, biliyorum gereksiz ve çoğunluk yeteneksiz . Ama yakaladıkça izliyorum ben “yemekteyiz”i. Başta işte olduğum saatte yayınlandığından pek izleyemesem de , ara ara geceleri tekrarlarına takıldığım bu programı bayram da günü gününe izlemişliğim bile var.

Zannediyorum ki bilmediğim yemekleri, tanımadığım insanlardan öğrenebilme ihtimalini sevdim ben. Olamaz mı? Olabilir.Ya da küçüklükten gelen bir alışkanlık. Zira o yaşlarda Tv’de yemek pişirilmesini izlemek pek sevdiğim bir şeydi.

Bundan yıllar yıllar önce Pazarları Gülriz Sururi’li A La Luna vardı hani. O kadının kibar kibar, enteresan yemekler yapışını çok severdim.Sonra İpek Çeken vardı, elinde mikrofon, çeşitli mekanlarda şeflerden tarifler alırdı. Bir de Tefalin sponsorluğunda olan yemek programı vardı kii;kendine has ses tonu olan, o pek maharetli kadının etkisiyle eve Tefal Düdüklü almışlığımız bile var.

Yani demem odur ki, bu “yemekteyiz” onların yerini tutamasa da az biraz beni oyalamakta.Ama bu yazının asıl amacı baştan sona izleyip beni benden alan ve Adana’da geçen bu hafta.

Teklif ediyorum. Bu yarışma bundan sonra Adana’da devam etsin.

Soruyorum. Hikmet Bey, Pop Star elemelerinden aşina olduğumuz Ajdar’ın abisi mi?

İnanamıyorum. Mor elbiseli Selbi gerçek mi?

Diğer bir konu ise benim Tv’de bir şey yiyeni, pişireni gördüğümde fena halde acıkmak, can çekişmesi yaşamak gibi bir sorunum vardır. Ama bu akşam “Recep Usta” after “Yemekteyiz” yapınca bu derdime de bir çare buldum. Hiç zorlanmadım.

Ve son olarak.. Her şeyin hem başı hem de sonu böyle güzel olsa. İçli köfte, patlıcan dolması ve final irmik helvası.