14 Kasım.

Bugün anneannemi kaybedişimizin 13. yılı.

Bundan 13 yıl önce, şimdilerdeki gibi çokça bilinmeyen, adı geçmeyen bir hastalıktan kaybettik anneannemi. Alzheimer.

Anneannem bu hastalığa yakalandığında ben 10’lu o ise 50’li yaşlarındaydı. O zaman için anneanne olacak kadar yaşlıydı benim için, ama bu yaşımda, onun 62 yaşında öldüğünü düşündüğümde ise çok genç.

Unutuyordu anneannem,;sorduklarını, yediklerini, yemeyi, giyinmeyi, isimleri, sokakları. Her şey birer birer siliniyordu kafasından.

Ama bizi hiç unutmadı anneannem. Ne dedemi, ne annemi,teyzemi, dayımı, Recoyu,Büş’ü,beni,Bahar’ı… Unutmadı.

Biz kocaman bir aileydik. Bu hastalığı birlikte tanıyan, her şeyi birlikte yapmaktan vazgeçmeyen.

Birlikte tatillere gittik. Güzel yerlerde yemeklere gittik. Denize baktık.

10 Kasım 99’da, okulla gittiğim Anıtkabir ziyaretinden yanına koşup gittiğim gün, başını dizlerine koyup yatarken, saçlarımı okşadığını hatırlıyorum. Deprem olduğu gün kötüleştiğini, deprem paniğiyle herkes sokağa atmışken kendini, bizim evin içinde oturuşumuzu hatırlıyorum. Herkes deprem anında koşarak merdivenleri inerken, koşarak merdivenleri çıkan dedemi.

Hatırlıyorum. Özlüyorum.