28.

27 öyle bir yaştı ki, daha gelmeden telaşı sarmıştı bünyemi, henüz 26 iken 27 yim demeye başlamıştım. Sonra 27 olunca anladım, her şey 26 ya kadar iyiydi hoştu da 27 demek zordu. Ki bunun 30'lar da 37, 40'lar da 47 olacağını, yani sonu 7'leri gördün mü bir sonraki yaşa iyice yaklaşılacağını düşünüyorum. O yüzden yarın 28 olduğumda bununla ilgili çok bir sıkıntım olmayacak, benim derdim 7'lerle..

27 yaşında ne yaptın ne ettin dersen, son yıllarda yaş aldıkça öğrendiğimi, olgunlaştığımı vs. düşünmekle birlikte, eski yaşım, ya da belki 2011'im, öğrenmekten çok mücadele etmekle, olgunlaşmaktan çok alışmaya çalışmakla geçti.

Yani biraz zor geçti. Ama burcumda dediğine göre, artık hayatımı alt üst edecek değişiklikler yokmuş. E harika o zaman.

Zaman çok hızlı, bazen de hiç yok gibi. İnsan her gün aynada baktığı kişinin değiştiğini, eski fotoğraflardan fark ediyor ve içindeki kimse o hep aynı.

Ben bu aralar bazı şeyleri yaparken, mesela ben adliyeye giderken, bir duruşmaya girerken, sanki başkasıyım, onu dışarıdan izliyorum, ama ben denizin kenarındayken, bahar'la konuşurken , ya da yemek yaparken kendine uzaktan bakan bir ben değilim. Yeni yaşımda sadece huzur+sağlık+birlikte olmak ve daha bir çok şey istiyorum. Hepsi olsun. Doğum günüm kutlu olsun.