Mutlu Olalım Ya!

Anladım ki ben tatilin yaşanmamışını seviyorum, o heyecanlandırıyor beni.
Platonik aşk gibi. Uzaktan davulun sesi hoş geliyor.
Yine de tatil esnasında “bugün şu güüüüüün ve biz işe gitmediiiiiik ve yarında iş yoook” gibi nidalar atarak kendimi mutlu etmedim de değil.
Gezdik, dolaştık,yedik,içtik, itinayla bozduk uyku düzenimizi ve allaha şükürler olsun ki yarın işe gideceğiz. Mutluyuz. Bu krizde işimiz var bizim, hiç yarın iş var diye ağlar mıyız? Belki gözlerimiz dolar ama asla ağlamayız.

Bugün ben günlerdir eve pek uğramamanın verdiği vizdan azabı ve kendini affetirme dürtüsüyle, Bahar ve babişle en sevmediğim aktiviteyi yaparak cezalandırdım kendimi. Nedir o? Market alışverişi!!

Tüm bu alışveriş telaşı esnasında su ve gazete almayı unuttuk. (kendileri almazsak annemin en çok kızmasına neden olacak iki unutulandır.) Derken 5 i geçmek üzere olan bir saatte gazeteyi nerden alsak diye hayıflanıyorve o esnada da garın önünden geçiyorduk ki
babam aniden gazeteyi buradan al dedi. Arabadan öyle bir fırlayıp koştum ki, sanki şehri terketmek üzere olan sevgilime “dur gitmeeeee” der gibiyidim. O halimi pek sevdim.

Sonra durmadık yine gittik, praktiker ve koçtaş’tan bir sürü yılbaşı süsü aldık. Eve geldik ağacımızı çıkardık ve onu süsledik bahriyle. “Mutlu olalım yaa” diyip durmuştuk bütün gün. Bir nebze mutlu olduk. Ağacımız süsten püsten doldu taştı, ağacımızdaki süsler gibi bol bereketli bir yıl diledik.

Hamiş:Fotoları Bahri çekti.