Kutup Ayısı

Kalbimin üstüne bir ayı oturmuş öylece.
Çok ağır.Yine de ben onun beyaz bir kutup ayısı olduğunu düşünüyorum. Sevimli olsun diye.
Ama o sıkıştırdıkça sıkıştırıyor içimi.
Belki kalkar gider, bekliyorum.

Bir hata yaptığımda felsefem üzerinde çok durmadan, ağlamadan, sızlamadan, dersimi alıp, bir kenara yazıp, rafa kaldırmaktır. Yok yok rafa bile kaldırmam ben denize atarım.

Ama bu ara üst üste gelen terslikler, hatalar derken nedense korkak oldum.Umarım geçer.

Hüzünlü havamı dağıtmak için kalktım Bahri’nin ulustan aldığı aşçı şapkamı taktım kafama. Üzerimde leoparlı önlüğüm, başladım brownie yapmaya.

Anladım ki insan bir başka şeyin telaşına düşünce unutuyor kendi dertlerini, tasalarını.
Bende browniem kabardı mı, tadı nasıl olacak derken baktım beyaz ayım hafiften kutuplara doğru yola çıkmış.

Mevsim burada da kış ayıcık ama sen geri gelme sakın. Bir de kar yağmasın.