14 Ağustos 2011 Pazar

naber çikita.

çimlere kareli bir örtü sermişiz. uzanmışız, gökyüzüne bakıyoruz, dünyanın nasıl oluştuğu konusunda neye inandığını anlatıyor bana. ben de dinliyorum. arada ben ona soruyorum, arada o bana soruyor. anlatıyor, anlatıyor.sonunda da beğendin mi diyor. onaylanmak isteyen küçük bir çocuk gibi.kimsenin görmediği çocuğa diyorum ki "çok güzel anlattın".

bize dair bir şey düşününce aklıma gelen en güzel kare, yine bir çim çamur içindeyken çocuk ayağımda terlik var diye beni kucağına almış, ben o arada ne anlatıyorum bilmiyorum ama gülüyor, çok gülüyor ve diyor ki, güldürme düşüreceğim seni. ve güldüğü için kollarında ben ağırlaşıyorum. yere yaklaşıyorum ama düşürmüyor beni.biz hep o andaki gibi kalalım. iyi ki doğdun çocuk. seni seviyorum.



bu yazı 21/06/2011 de yazılmıştır.

1 yorum:

Quaim dedi ki...

ilk yorum yapan ben olayım, o kadar zaman geçmiş kimse bişey yazmamış.

o çocuk seni hiç bırakmaz =)