7 Aralık 2010 Salı

win/win

5 yılı geçmiş. Ben bu binayı 5 yılda kaç kez arşınlamışım?
Bazen durduğumdan daha dik durmaya çalışmışım, bazen gözlerim dolmuş, japon animeleri gibi titrek tirek bakarken, başımı yukarı kaldırmışım, biraz geri atmışım, pıt pıt düşmesin diye yaşlar. Üzülmüşüm, sonraları görmezden gelmek istemişim. Görmüşüm de delete tuşuna basmışım hızlıca. Bazen görüntüler çöp kutusunda kalmış, bazen shift+delete yapmışım, belki de format atmışım.
Bazen hiç tanımadığım insanlarla gülmüşüm. Haline, halimize gülmüşüm.
Sevinmişim, sevinçten havalara uçup, üzerime bir mont bile almadan buz gibi soğuğa çıkmışım, sonra bazen de yıkılmışım, koridordaki oturulacak yere cidden yığılıp kalmışım.
Defterlerimi bırakmışım oralarda, bulmuşlar, beni aramışlar.Çocukları sevmişim, yaşlıların koluna girmişim. Asansörle 4. kattan boşluğa düşmüşüm. Defalarca kalmışım asansörde, bir kere ben içerdeyken silahlar bile patlamış, korkmuşum. Bir kere yaşlı bir amcanın başı yarılmış, benim üstüm kan olmuş. Bomba ihbarı olmuş, içeride kalmışım, biber gazı sıkmışlar alerjim tavan yapmış.
Arkadaşlarımı görmüşüm, öğretmenlerimi, boşanma davasında karşılaşmışım biriyle, gözlerini kaçırmış..
Fareler görmüşüm, kelepçeler, silahlar, askerler..
5 yıl olmuş, büyümüş müyüm?

3 yorum:

uyduruk prenses dedi ki...

üff çok şeyler görmüşsün ama insanın içindeki çocuk ruhu durduğu sürece hiç olgunlaşmıyo:))

Adsız dedi ki...

mervecim çok etkilendim :(( insanla bu kadar iç içe bir mesleğin zorlukları mı, yoksa hep seni mi bulmuş? şaka bi tarafa büyüme bence de :) bu arada yakında yeni çocukluk fotoğrafları geliyooo :) hatta bir karede (yerli malı haftası kutlaması gibi birşey sanırım), kardeşimin yanındaki küçük kızın bahar olduğunu düşünüyorum.

en yakın zamanda fotoğrafları ele geçirip, taratıp yükliicem.

görüşmek üzere! sevgiler...

cometa dedi ki...

ah kızlar çok şey de görmedim aslında, sadece bazen biraz fazla bakmamakta fayda olabilir..

beriil fotoları bekliorum:))) sevgileer..