4 Aralık 2017 Pazartesi

irem anısına

genelde planlı insanımdır, hafta sonu ne pişirsem, hangi günler spora gitsem, iş çıkışı ne yapsam yazarım defterime. bazen de bu halimden çok sıkılırım çünkü planım bozulursa çaktırmamaya çalışsam da huysuzlaşırım. esnek ol derim kendime, bunun için yogaya başlamışlığım bile var, bedenim esnerse ruhum da esner belki hesabı.

ama bu sabah kötü bir haber aldım. stajda birlikte hacze gittiğim, omuz omuza bulaşık yıkadığım, evinde kısır partileri verdiğimiz, alışverişler yaptığım,  beni çok güldüren, polatlı yollarında bana her daim güneş kremi sürmenin önemini anlatan, ruhsat törenimde beni yanız bırakmayan, iş konusunda tavsiyeler veren, mor kürklü, mavi gözlü, sarı saçlı, neşeli, aklından geçeni yüzüne söyleyebilen, kafasına koyduğunu mutlaka yapan irem ölmüş. 
çok üzüldüm. kalbim çok acıdı.
bugün ve yarın içinde tabii ki planım vardı, sonra neyir aradı, size geleyim mi dedi, tabii ki gel dedim, yarın için de tabii ki planım vardı, duygu gelmiş, görüşelim dedi, tabii ki görüşelim dedim.
çünkü bazen planların çok anlamsız, sevdiklerinle daha çok zaman geçirmek çok daha anlamlı. bir sergiye sonra gitsen, haftada bir spor eksik yapsan ölmezsin çünkü.
ama kanlı canlı neşeli bir insanken gidebilirsin birden burdan.
mekanın cennet olsun irem.

Hiç yorum yok: