Ankara'da öğle yemekleri-Yeme içme rehberi 1.

Madem öyle işte böyle. Yemek yazılarına devam. Belki biraz duygusallıktan, belki de biraz oburluktan, bu aralar Ankara’da öğle tatillerimi dışarıda geçiriyorum. Bundan üç ay sonra da ben bu şehre geleceğim tabi, ama duruşmadan çıkıp, arkadaşlarımla buluşup, yemek yer miyim, orası biraz muamma.

Şanslıydım ben. Hiç iş aramadan çalışmaya başladığım işyerim, ortaokul ve liseyi okuduğum semtte, hatta orta okulumla aynı sokaktaydı. Yediğimiz içtiğimiz bir çok mekan, Okul İnceğ'e taşınınca kapanmış olsa da , bazıları hala oradaydı.

Staj zamanı Yudum, önceleri uzaklarda çalıştı ama bir yıl gibi kısa bir süre o da Ted civarında işe girdi. Aynı dönemde Reco da iki sokak ötemde çalışmaya başladı. Birkaç yıl sonra Didem bir cadde ötemdeki bankada işe girdi, bunu izleyen senelerde Pınar'ın tayini noterimin altındaki bankaya çıktı, ilk avukatlık yıllarımda adliyede çalışan Candan da, nispeten Yudumlara yakın bir kuruma geçiş yaptı. Ekmek arası balıkçı'da, ted zamanı toplanıp gittiğimiz Mantıcı'da, arada paraya kıyıp Göksu’da, Reco’yu her gördüğünde, tipi  tamamen değişmesine rağmen mutlaka hatırlayan ve boyum ilk okuldan beri aynı olmasına rağmen beni tanımayan Köfteci'de, kapanana kadar Karacaoğlu'nda, Didem'in keşfi Zeytinyağlım'da, Çilli'de güzel yemekler yedik. Mesai saatine yakın panikleyip kalktık, çayımızı yarım bırakıp, koşarak işimize geldik.

Sonrasında Didem’in tayini başka bir bankaya çıktı, Candan doğum izni aldı, Pınar başka bir işe girdi, Reco İstanbul’a gitti ve kalabalık yemekler azaldı.Şimdi ben İstanbul’a taşınırken, sevdiğim bu yerlerle vedalaşıyorum biraz.

Bunlardan  her biri bir yazının konusu olsun ama bugün en sevdiklerimizden biriyle başlayalım.

Öz Kafeterya Hakiki Kayseri Mantıcısı (Kuruluş 1988)

Adres: Sakarya Caddesi No:19/12 Ankara

Mantısı güzeldir. Sahibi tedlileri çok sever, bizimle sohbet eder, hep kalabalıktır. Mantıdan önce turşu gelir. Kayık tabakta gelir, asla yuvarlakta değil. Bu yıllardır böyledir. Okulda paramız çokken, şimdi de gözümüz açken, ortaya bir de gözleme söylerdik. Mantı hep yetmeyecek gibi gelir. İçimizde en az yiyen Yudum’un bile tabağında bir mantı parçası kalmaz.  Didem’le 1.5 yemişliğimiz çoktur. Okul zamanı topluca mantıcıya gittiğimizde sınıfı bir yağ kokusu kaplardı. Şimdilerde havalandırması nispeten daha iyi, ama sandalyeler masalar değişmedi, bence güzel olan da bu.Yolunuz düşerse yiyin.