lunchbox

Kocaman bir kız oldum ben belki, ama çantamda hala annemin hazırladığı sandviçlerle, meyvelerle geliyorum işe.Belki beslenme çantam yok ama hala beni beslemekten vazgeçmeyen bir annem var iyi ki de var..

İlk okulda da bu böyleydi; en renkli beslenme çantası benimdi(hem içi hem dışı) Hatta yemekhane yemeklerinden bunalıp, isyan ettiğimde (evet ben boğazına düşkün küçük bir isyankardım) dayımın uzak doğudan getirdiği termosum sayesinde evimiz mutfağında pişeni itinayla okula taşımıştım.

Ortaokul ve lise hayatımda her ne kadar sıcak yemekleri beraberimde okula getiremesem de, çantamda mutlaka bir meyve, sandviç, börek v.s. olurdu. Ama hiçbir zaman sadece bana yetecek kadar değil, mutlaka sıra arkadaşımı ya da bir üçüncü kişiyi ve hatta geçen zamanla 5-6 kişiyi doyuracak kadar yemeğim olurdu. Okula kitap defterden çok yemek taşıdığımı söylesem abartmış olmam heralde:)

Tabii annemin leziz kekleri, ıspanaklı börekleri çeşitli sandviçleri o kadar meşhur olmuştu ki, lisede o deli sınıfıma girdiğimde günaydından önce bugün ne yemek var diyenler oluyordu. Matematik hocamız Yavuz Bey çıkınımdan faydalanırken, analitik derslerimize giren Hilmi Hocamız beni ve ekibimi ders esnasında paralı gün yapmakla suçluyordu.(Ha paralı gün de yapıyorduk daha o zamanlar orası da ayrı konu)

Yıllık yazılarına bile bakınca benden çok annemin hünerlerinden bahsedildiğini görünce de şaşırmaya gerek yok. Yani bir gün kantinde ekmek kadayıfı bile yemişliğimiz vardır daha ne olsun?

Bugün de dünyanın en harika annesinin mutfağından iş arkadaşlarım faydalanmakta. Annem arada sabahaları hala şaşırıp okulda yersin diyor, ben de gülüyorum.

Şimdi bunları niye yazdın derseniz de, böyle içim burukken, canım sıkkınken çantamı açıp annemin yaptığı beyaz peynirli domatesli sandviçin bana nasıl iyi geldiği aklımda kalsın diye yazdım.

Ellerine sağlık anneciğim.