kandırdım.

Uyanamıyorum. Giyinmek istemiyorum, saçlarımı kurutmak, ojelerimi silmek istemiyorum. Geldiler yine gelenler gitmiyorlar. Gece kırk bin kere uyanıyorum. Tatil hayali kuruyorum. Sanki gideceğim de hep tatilde kalacakmışım gibi saçma bir düşünceye sahibim. Baharla yan yana deniz yataklarımızda yatarken, gülmekten suya düşmek olacak günün olayı ve tek derdim bu öğlen ne yesek, işte ben o günleri bekliyorum. Hayır bekliyorum da, e bitince neyi bekleyeceğim? Şu kadar gün nerdeyse iki haftalık tatiller için çalışıyoruz, ne de acıklı değil mi?

Bütün bunları da geçersek, kendim için sadece okuyorum, arada bir anayasa, referandum üzerine kafa patlatıp, bir şeyler dinliyorum, orkidelerime bakıyorum, bakıyorum, hele Kürşad’ın aldığı orkidelikten çıktı , açtı da açtı, bir ara fotoğrafını yine çekip size de göstermek istiyorum.

Koluma nerdeyse her hafta bir bileklik takıyorum. Herhalde dirseğime falan geldiğinde bırakırım diye düşünüyorum. Çağla Şikel gibi tak takıştır oldum.

Nutella yemezdim yer oldum. Sanırım ruhunun buhranlarıyla alakalı. Hoş iki günde yeri göğü çikolata yapmam neticesinde yememeye karar verdim.

13 gün sonra doğum günüm.

Yapmak istediklerim var, gücüm yok, aklımda fikirler, fikirler…Pişirmiyorum, ötesi var mı?