h.b.day.

Ben 27 oldum. Bugün. Gece saat 2’de bundan 27 yıl önce doğmuşum. Yengeç mi Aslan mı olduğum konusunda çelişkiler mevcut. En son bir yıldız haritası neticesinde gökyüzü geçiş konumundayken doğduğum ve bu yüzden de her iki burcun özelliklerini taşıdığım tespit edildi. Burçlara inanıyor muyum? Bilmiyorum. Sıcak bir Temmuz günü beni doğuran Annem’in tüm doğum macerası topu topu 10 dakika sürmüş. Nur 24 iken ve Kemal 26 çocuklarmış, arabada açmışlar müziği gitmişler Hastane’ye. Yani benim annem beni ,bir Aşkı-memnu Peyker’i modunda cool bir şekilde dünyaya getirmiş.(Tüm bu havam oradan geliyor olabilir.)

İlk kez 6 aylıkken yoğurtçu demişim ve annem ilk yediğim elmadan, üzüme her şeyi bir yerlere not etmiş. (Bahar kendisi ile ilgili böyle kayıtlar tutulmadığına çok bozulur ama yılın herhangi bir günü ilk kivi yememi şenliklerle kutladığımızı da söylemem)

Kalça çıkığım olmasından mütevellit tüm yaşıtlarımdan ve etrafımdaki kuzen güruhundan daha geç, çok geç yürümüşüm. Herkes düzelir miyim, bacaklarım düzgün olacak mı ,sakat kalır mıyım diye çok endişelenmiş, ama korkulan olmamış.( Bacaklarım güzeldir.)

Okulu hep çok sevdim, resmen okullar tatil olunca üzülürdüm. Kalabalıklar içinde, yaramaz bir çocuk olarak, bisiklete binerek, dizlerimi kanatarak geçti çocukluğum. (Çok romantik)

Üniversite hariç hep zevkle gittim okula.Dünyanın en iyi arkadaşlarını buldum oralarda.

Üniversite’de okulun çalışmadan bitmeyeceğini anlamış olduğumdan , biraz zorlandım sanırım. Üniversite’nin ise sadece şenliklerini, gece deliler gibi gezmelerini ve sınav zamanını sevdim.(evet sınav dönemi belki de kurtulma dönemi gibi gelirdi, huzurlu olurdum)

Üniversite’de ufak tefek işlerde çalışıp kazandığım tüm parayı Nine West’ten aldığım ayakkabılara yatırırdım. (Kaç yıldır çalışıyorum bir dikili ağacım yok diye sızlanırken, annemin "git odana dolaplarının kapaklarını aç, üzülme" demesi bu huyumun hala devam ettiğinin bir göstergesidir.)

Üniversite bitti, ailemde yakın sayılabilecek bir hukukçu yoktu, nerede staj yapacağımı bile bilmiyordum. Ama liseden arkadaşım Nuri yıllardır Avukat Amcası’nın yanında staj yapabileceğimi söylerdi, o söz öylesine de olabilirdi ama o bu lafını unutmadı, İngiltere’ye gitme telaşı arasında, beni Amca’sıyla tanıştırdı. Stajımı orada yaptım ve bir gün bile iş aramadan orada işe başladım. Ben hiç iş görüşmesine gitmedim, hiç başka bir yerde de çalışmadım.

Bu işi yaparken en çok babam adına açtığım ve herkesin olmaz dediği bir davayı, hem de açılmış onca aynı konulu davadan önce kazandığımda mutlu oldum, gurur duydum.

Hayatta en büyük keyfi bir şeyler pişirirken, birileri onu beğenmişken, Baharla mutfaktayken aldığımı biliyorum. Yemeğe bir de gezmeye doyamıyorum.Deniz kenarı en mutlu olduğum yer.

2007 yılında hayatım çok değişti. Bir şeyler de beni çok değiştirdi.16/08/2007’den sonra özlemek ne demek onu öğrendim ve bir de sevmek. Sevdiklerimi kırmamaya gayret ediyorum. Huysuzluk yapmamaya , kalp kırmamaya çalışıyorum. Biraz büyüdüm. Hala büyüyorum. Öfkemi kontrol etmekte bazen zorlansam da, gayret ediyorum. Düzenli olmaya çalışıyorum.

26 yaşı seviyordum, ama nedense 26’yken hep 27’yim demişim. O yüzden şimdi 27’yken 26 dediğim de ödemişmiş olacağımızı düşünüyorum. Ödeştiğim kim onu bilmiyorum.

Yaşım kutlu olsun. Güzel olsun. Huzur gelsin.

Foto:Hayalimdeki doğum günü.