Kim bilir?

23 Nisanlarda etrafta daha çok yabancı çocuk olmaz mıydı? Özellikle ben Ankaray ve metroda sabah akşam ailelerin yanında bir 23 Nisan ziyaretçisi görürdüm. Ben mi denk gelmiyorum artık, yoksa gelen giden mi azaldı bilemedim.

Ah o ziyaretçilerden ben ne de çok isterdim bu da ayrı bir konu. Tabii o zamanlar bu isteğimin altında dilimi geliştirmek, başka bir kültürü tanımak gibi ulvi niyetler var mıydı bilemiyorum. Tahminen eve civciv alma hevesimle eş değer bir istektir.Ya da yeni bir macera. Ama ne çok istedim.

Özellikle 23 Nisan Şenlikleri bitip de , misafir çocukların eve dönme zamanı gelince trt'de tren garında geçen bir uğurlama sahnesi olurdu hani. Gidenlerin arkasından yaşlar sel olur akardı. Ben onu hiç kaçırmak istemezdim. Arkasından bu kadar ağladığın şey ne de güzel bir şeydi kim bilir. Belki de bundan özenirdim.

En çok da o trenle uzak yerlere gidilebilme fikri heyecanlandırırdı beni. Uçak ütopik bir şeydi, havaalanı acaba neredeydi? Ama İstanbul'dan gelen halamı karşılamaya gittiğim gardaki trenlerlerle nereleree nereleree giderdim ben. Kim bilir?