Enteresan.

Bazı günler eve gitmeye üşeniyorum resmen. İşte öyle günlerde iş yerimizde yatak da olmadığından olsa gerek, dükkana Annemin yanına gidiyorum, çünkü babam alıyor onu, ben de böylece arabayla belki çok daha uzun bir sürede olsa da, miskinlik yaparak dönüyorum eve.

Dün de planım buydu. Lakin Bahar Hanım saatlerdir bir doğumu fotoğraflamak üzere Güven Hastanesi’nde idi. Anne yüreği bu dayanamadı, canı da iskender çekmişti(annemin) ve Bahar’ın yanına gittik. Bahar’ı bulalım derken, yeni doğmuş minicik bir şey gördük, henüz elleri kolları açılmamış, bir kedi yavrusuydu sanki, doğum enteresan bir şey.

Yine Bahar’ı beklerken girişte, bir alkış koptu, baktık Ahmet Türk muayeneye gelmiş.Hastanede bir telaş, bir kargaşa..

Aldık Bahar’ı çıktık, gittik meşhur iskendere, yedik de yedik.
Tam kapıdan çıkıyorduk ki, telefon geldi, “doğum başladı” diye, sanki içimizden biri doğuruyormuşcasına koşa koşa hastaneye götürdük Bahar’ı..

Doğum tam da Bahar’la benim doğduğum katta gerçekleşti, Babam öyle dedi.
“Ben şurada oturup beklemiştim, anneniz şurdan geçti gitti” diye anlattı durdu.

E dedik madem doğum başladı bekleyelim biz de Bahar’ı..
Oturduk ezeli seyrettik girişte..
Bebek doğdu, gelip bize söylediler “gözünüz aydın” diye.
Çok güldük.

Sabah Bahar’ın çektiği fotoğraflara bakmaktan işe geç kaldım.
Her seferinde ürperiyor insanın içi.
Doğum enteresan bir şey.
Bahar’ın işi enteresan bir şey.
Doğduğun yerde fotoğraf çekmek de güzel bir şey.