Zehra.

Bugün doğum günüydü Zehroşumuzun. O nasıl anlatılabilir bilmiyorum. Teyzem desem anlamazsınız, anne yarısı desem çok klasik kaçar, arkadaşım desem yetersiz kalır. O kadar çok şey ki o sanırım hayatınızda öyle biri yoksa anlayamazsınız.

Küçücük bir çocukken ben, bütün festival filmlerini onun sayesinde izledim. Gerçekten de çok çok ufakken, minicikken, ilk opera maceramızda Mehmetle kıkır kıkır gülerken, Cem Yılmaz aramızda gezebilecek kadar meşhur değilken ve ilk gösterilerini yaparken de o vardı yanımızda.

Bizi kolumuzdan tutup götürdüğü bale gösterileri ve jazz konserleri bir yana, bahçelide hepimizin evi olan bir evde onun kitaplarıyla, onun müzikleriyle büyüdüm ben.Okumayı da onunla sevdim, dost kitap evini de.Onun İnce Memed'ini okudum yaz akşamları balkonda, onun baykuşluğu geceliğini giydim hep.

Makyaj yapmayı da ondan öğrendim ben, allık sürerken gülümsedim, kirpik kıvırcısından korkmadım onun sayesinde.Çünkü küçük merve onu izlerdi hep, süslenirken.

Parfümleri , kokuları onunla tanıdım, ben de onun gibi ne güzel kokuyorsun"u en çarpıcı iltifat saydım.

Alışveriş tutkumu da büyük ihtimalle ondan aldım, gezmekten hiç yorulmadım, giyip çıkarmaktan da.Seyahatlere gittim onunla, denizi seyrettim.

Şimdi düşününce anlıyorum, beni ben yapan bir dolu özelliğimi ondan aldım ben. Bahar gibi, Gülsima gibi, Mehmet gibi.

Sen olmasan eksik kalırdık biz, yarım gibi.

Neşenle, kahkahalarınla dolu bir yaş olsun, hep birlikte olsun.

Seni çok seviyorum.