Bazen sadece kötüyü arıyor sanki gözlerimiz, sözcükler ağzımızdan sadece eleştirmek için çıkıyor. Sanki hata, yanlış kolluyoruz, fırsatını bulur bulmaz da fırlatıyoruz sözcüklere yüklediğimiz oklarımızı..
Hoşumuza gitmeyeni dile getirmekte zorlanmıyoruz da, beğenimizi, sevgimizi ifade edemiyoruz kelimelerle. Ya da aklımıza geliyor da birşeyler, erteliyoruz sanki.
Ama bunların tam tersi de oluyoruz bazen ve belki de hiç farkında olmadan karşımızdaki insanın gününü aydınlatıyoruz.
Çok güzel bir mesaj aldım bugün ben.Facebook sayesinde yıllar sonra karşılaştığım ilk okul arkadaşımdan, Beril'den.Mesajda neler söylediği bana kalsın.Ama bir teşekkür gitsin benden ona, içten cümlelerini benimle paylaştığı, beni çok mutlu ettiği için.
Ha bir de unutmadan; Beril, hoşgeldin:)
3 yorum:
Sevdiğini söylemekte neden zorlanır bazen insanlar oysa söyleyince sadece sevilen değil söyleyen de mutluluk dalgasına kapılır paylaştığı için sadece içinde yaşatmadığı için...
Mervecim :) Son paragrafa kadar anlamadım benden bahsettiğini. Sen de benim gecemi aydınlattın bak şimdi! Asıl ben sana çok çok teşekkür ederim.
Yok yok, karşılıklı teşekkürlerimiz sonsuza kadar sürmeyecek, korkmayın..
bilmiorum ki yıldız niye böyleyiz? çok doğru söylemişsiN:)
beriil; yaşasın blog kardeşliği:)
Yorum Gönder