boş boş bakıyorum etrafa

kocaman bir acı yaşadığın her anda en büyük acı o sanıyorsun. sonra daha büyüğü de geliyor. ama gerçek olan o anda ellerin titrese de, kalbin patlayacakmış gibi çarpsa da, başın ağrıdan çatlasa da, vücudundaki her organ buruşurmuşcasına büzülmüşse de o ilk anda hissettiğin acı geçiyor. vallahi geçiyor.ama bu anlardan sonra gelen o durma isteği sonrası hiç kıpırdamak istemediğin anlarda işe gelmek zor. giyinmek, gülümsemek , kafanı çalıştırmak zor. derdini kimseye anlatamamak zor. ya da mış gibi yapmak akıl sağlığın için iyi olabilir. iyi ki işlerimiz var. ve işlerimize gereken saygıyı gösteren iç disiplinimiz (!)

siz siz olun vızır vızır arabaların geçtiği bir trafikte, tuttuğunuz eli bırakıp karşıya geçmeyin.
geçerseniz bırakılan elin sahibine araba çarpıyor, travma geçiriyor çarpılan.
sonra asfalta düşmüş o eli tutsanız da sizle gelen sadece bir kol oluyor.