işaretler.

Dün danstan çıktıktan sonra cafe des cafe de otururken, her masa doluydu, , birileri cappucino içerken, diğerleri yemek siparişi veriyordu, sesler birbirine karışıyordu. İtalya’da bir mekanda otururken, etrafta hissettiğim o gürültülü sıcaklık vardı gibi ukalaca bir laf edeceğim kısacık oraları görmüş biri olarak ama öyleydi. Sonra ben Didem’le Bahar’a dedim ki, burası bugün İtalya gibi.

Sonra telefonuma bir mesaj geldi. Biz çığlık attık.

Bu sabah iş yerine geldiğimde masamda Ferzan Özpetek’in Karşı Pencere’si vardı. A ben bunu izlemiştim dedim. Demet Hanım soundtrack’i o dedi. Ofisimiz “la finestra di fonte” nin notalarıyla doluydu o anda.

Ben Demet Hanım’a hayatta bazen ne tuhaf tesadüfler var dedim. O tesadüfler yok dedi, işaretler var.

Bugün hava güneşli. Ben mutluyum. Hayal ettiğim şeyler olmasa bile mutluyum. Çünkü uzun süreden sonra ilk kez bir şeyleri hayal ederken dünyayı unuttum.