Perde!

Evet konusu çok güzeldi. İzlerken hiç sıkılmadım, sıkılmadık. Cennet tasvirleri de çok etkileyiciydi. Lakin filmi anlatmak gibi olur, söylemeyeyim ama sonlarına doğru öyle birşey oldu ki, oh be diyeceğiz zannederken, hemen arkasından "aaa aa amaaa" nidaları attık. Neden öyle bitti anlamadım ben. Hayır ben tuhafım diyeceğim de Didemle Yudum'un da hiç içine sinmedi. Kitapta da acaba öyle miydi?

Belki de kitapların filmleri çekilmemeli. Cidden bazen böyle düşünüyorum.

Ama filmden etkilenmedim de diyemem. Hele ki ertesi gün okula giderken sokakta taciz edilen bir kızın çığlıklarıyla da uyanınca cidden bir süre etrafıma korkunç bir şüpheyle bakacağım sanırım.

Ben müzikallerde ya sıkılırım fena halde, ya da çok etkilenir sürekli şarkı söylerim. Bu yarı müzikal filmden çıkınca ben sürekli ama sürekli şarkı söyledim. Dans ederken de iki kere yere kapaklanmış olabilirim.

Kostümleri görmek için, o yanda fotoğrafını gördüğünüz her insan evladının hem dans edebilip, hem şarkı söyleyip hem de oyunculuk yapabildiğine şahit olmak için bence gitmelisiniz.

Sonra düşünmelisiniz. Biz de şu yukarıda saydığım üçlüyü bir arada yapabilecek biri çıkar mı acaba demelisiniz. Beni hariç tutarak tabii.

Bu aralar huysuz muyum bilmiyorum. Ama müzikleri ve beni benden alan kıyafetleri , çekimleri çıkarınca bu filmin de içi sanki biraz boş gibi. Aşk desen nerdeydi, education desen kim ne öğrendi ben bilemedim.

Ben bu filmde biraz daha hayata dair birşeyler aradım sanki ama bulamadan geri geldim.

Belki çok mühim mesajlar verildi ve ben kaçırdım. Kanaatimce türlü sınavlara girmeye hazırlanan , bilakis üniversite sınavının eşiğinde olan öğrencilere gaz vermek amacıyla izletilsin.İşe yarar mı? Bence yaramaz.

Netice de ben an education la birlikte biraz 60'lar tarzı giyinmeye başlayan, guidooo diye bağırıp, penelope misali dans eden(!) bir adet merveye dönüştüm kısa bir süreliğine.