otur baştan yaz beni

öğleden sonra otaryolara bakıyordum.çok severim onları, çünü ıslak lastik parçaları gibi parlarlar. suyun altında halkalar çizerek dönüyor, , her iki dakikada soluk almak için başlarını çıkarıyorlardı, ben de onlara acıyordum: "zavallı hayvancıklar, , ne tekdüze bir yaşamları var, "diyordum içimden, sonra düşündüm: ya biz? biz ne yapıoruz? bütün hafta suyun içinde dönüyoruz, sonra cumartesi, saat altıya doğru Helene de Thianges'da başlarımızı çıkarıyoruz, sonra salı günü Düşes de Rohan'da, Madeleine Lemaire'de , pazar günü de Madam de Martel'de ... aynı şey yaptığımız. Siz de bölye düşünmüyor musunuz?



iklimler