arkadaşım eş.

çok arkadaşım var mıdır? epeyce vardır da  20 i geçmez gerçekten değer verdiğim insan sayısı. ama hepsini geçmiş yıllarda biriktirmişim. yaşlandıkça yeni arkadaşlıklara daha bir kapamışım sanki kendimi. hoş yüksek lisansta çok sıkı arkadaşlarım oldu. bir de instagramdan blogdan tanıyıp, sevdiğim, görüşmesek de arkadaşım olarak gördüklerim de var bak.

neyse velhasıl ben , her hafta bir arkadaşıyla sosyalleşen insan, istanbula gelince biraz boşluğa düştüm. en en yakın arkadaşlarımdan biri en en uzak noktalardan birinde oturunca da öyle baharın kürşadın arkadaşı dışında kafama estikçe buluştuğum insan sayısı az.

ve sonra ben mahalleye yeni gelmiş ergen edasında bir arkadaş edindim. çok iyi arkadaşız sandım. derdimizi tasamızı paylaştık,  zararlı öğle yemeklerini, alışverişleri , kahveyi. herkese de dedimki, ne şanslıyım şu yaştan sonra ne güzel bir arkadaşım oldu.

ama bu yaştan sonra ; insanların samimiyetsizliğine, acımadan kazık atışlarına, aynısı başına gelir diye korkmayışlarına şaşıracağım varmış.

bana bunların yapan insan yüzünden zor bir durumda düştüm mü düştüm. ama geçer mi geçer. ve fakat kalbin kırgınlığı zor geçer.

her şey samimiyet. samimi olun.
saçmaladım yine ama bir aydır gerçekten üzgünüm ve herkese komik gelse de insanı arkadaşı sandıkları da aldatabilir. ve sen kendini kötü hissedebilirsin.