Bu aralar uyanıyorum sabahları, alıyorum elime bir kürek, başlıyorum toprağı kazmaya. Bazen içinde kaybolacağım kadar büyük çukurlar açıyorum, bazen içine sığmakta zorlanacağım ama mutlaka içine girebileceğim çukurlar. Sonrasında kendi kazdığım çukura kendim düşmüyorum, gönüllü atlıyorum. Toprakla üzerimi örtecek gücüm yoksa da illaki birini bu işe alet ediyorum, vesile oluyor.
Ben bunu niye yapıyorum bilmiyorum ama bundan zevk falan aldığım yok. Eskiden yapardım böyle şeyler.. Ve sonunda çukurda bir bomba patlardı. Bu defa çukurdan çıkışımı bomba patlatmadan yapmayı umut ediyorum, azıcık oturup gelirim inşallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder