bir mektup.

Sana yazıyorum bu mektubu.

Bir veda diyebilirsin, belki de bir teşekkür, ya da senin ve benim muhasebem. Orası sana kalmış.
Başlarken çok umutluydum ben. Çok hevesli, heyecanlı.. Her başlangıç öyle değil midir zaten? Hep bir şeylere başlarken, geçmişi unutmaya ya da temize çekmeye çalışmıyor muyuz?

Daha önce yaptığım hataları yapmamaya, yapamadıklarımı, ertelediklerimi seninle yaşamaya ama ne olursa olsun senine çok mutlu olmaya, seni hep hatırlamaya kararlıydım. Sana ve bana dair mavi bir molesikinim bile vardı, içine beklentilerimi, istediklerimi yazdığım.Nedense diğerlerine nispeten senden daha çok şey umdum.

O hayalleri kurarak senin omuzlarına ağır yükler bindirdiysem özür dilerim, ama sadece istedim. Sen bazılarını yaşamamı sağladın, yardım ettin, bazılarını sanırım duyamadın, görmedin, ya da görmezden geldin. Yine de listeden epeyce eksilen oldu, teşekkür ederim.

Ben çok mutlu oldum seninle, bol bol denize girdim, yeni yerler gördüm, çok lezzetli yemekler yedim, harika şarkılar dinledim, belki hiç okumadığım kadar okudum, sana ve bana dair o deftere, kitapların, filmlerin notlarını düştüm, yeni şehirlerimizi yazdım, anlattım, tiyatroya, operaya bile gittim, güzel rüyalar gördüm, kahkahalarla güldüm, harika hediyeler aldım senden.

Yüksek lisansa da başladım. Listenin ilk sırasındaydı. Oldu.

Ve daha bir sürü şey. Seninleyken tüm sevdiklerimde benimleydi, sağlıklı ve mutluyduk.. Kötü şeyler de olmadı değil ama bir veda konuşmasında sen de bilirsin ki sadece güzel şeyler söylenir..

Ve ayrılıklarda da sadece güzel şeyler hatırlanır..

Seni özlemeyeceğim çünkü sen giderken arkanda bana yeni bir moleskine, yazılacak notlar ve yeni hayaller bırakıyorsun.

Bu da senin ve benim muhasebem, benim sana vedam, teşekkürüm olsun! Görüşemeyiz ama hoşça kal 2010..