La Reve

İş yerimdeyim, hiç ışık yok, renkler sepya, ışıkları yakmak istiyorum ama bulamıyorum düğmeleri.. Birden karşıma bir bebek çıkıyor, pusette 3 yaşlarında.. Onu görür görmez telaşla diyorum ki “ neden bu pusettesin, ayakların ağrımadı mı böyle oturarak uyumaktan?” Kucağıma alıyorum onu. O bebekte bir şey var, sanki hasta ya da mutsuz. O bebek beni sevip, bana bağlandıkça huzursuz oluyorum. İçim sıkılıyor. Benim salonum çok ferah diyerek ilerliyorum onunla. Evim o kadar yüksekteki bulutlar geçiyor penceremin önünden. Yerden tavana kadar cam ve gündüz ama yine de karanlık içerisi. Karşıdaki binaları gösteriyorum bebeğe, kucağımda otururken. Bak diyorum burada oturan insanlar havaalanına gitmez , gerçekten de evlerin yanında üzerinde pegasus yazan tren vagonuna benzer çıkıntılar var ve uçaklar gelip oradan alıyorlar yolcuları. Bir anda o kadar çok başım dönüyor ki, kucağımda yatarken külçe gibi ağırlaştığını hissettiğim bebeği itiyorum üstümden ve diyorum ki “ Ben yüksekten çok korkarım” Allah hayırlara getirsin.