3 Ekim 2010 Pazar

Şahsi.

Durdum ben hafta sonu. Zaten uzun süredir duruyorum. Gece çıkmıyorum, çok kalabalığa karışmıyorum, yetişmeye çalışmıyorum. Önce bunu tuhaf bir şekilde seviyorum. Dinlenmiş hissediyorum. Sonra dinlenmiş halimden yoruluyorum. Tuhafım. Bütün bunlar kızsal saçmalıklar da olabilir, olmaya da bilir. Bilemiyorum.

Durunca durmadan düşünüyorum. O iyi mi, bu niye böyle, şu iş ne olur , bu nereye gidecek gibi. Nedense kötü cevaplar veriyorum, kötü öngörülerde bulunuyorum ve zaman zaman kendime eziyet ediyorum. Kendime eziyet etmeyi sevmek istemiyorum.

Bazı şeylerden korkuyorum, çok korkuyorum. Eskisi gibi üzülmekten çok korkuyorum.
Zamanın hızla geçmesinden ve birden kendimi aynı yerde bulmaktan da korkuyorum, ama zaman ilerlediğinde etrafıma bakıp eskiye özlem duymaktan, birden kendimi aynı yerde bulamamaktan da korkuyorum.

Bu da bir dönemdir geçer biliyorum.

Kendimi birkaç haftadır, sanırım mutsuz hissediyorum.Ama böyle durup kaldığım anlarda, hiçbir şey yapmamanın hafifliğiyle sallandığım boşluk, sonsuzluk, onu hissetmeyi de seviyorum.


1 yorum:

Unknown dedi ki...

yeni okudum ,hissettiklerimi yazmakta bukadar usta bir arkadaşımın olmasından gurur duydum biraz kıskandım,ama katıldım :) haklısın bunlar olsa olsa kızsal durumlar olmalı ...