Bu bir "ders al" yazısıdır.

Şimdi efendim. Yukarıda fotoğrafını görmekte olduğunuz çorapları çok severim ben. Genelde ondan giyerim; siyah eteklerime, elbiselerimle, balon eteklerimle falan güzel olur. Bacaklarım da böyle olmasa da , en azından lö bloğ dö betininkilerden daha güzeldir. Dizlerim minik falan yani en azından. Neyse konumuz da bu değil.
Bu çoraplar öyle dayanıklı değildir, konumuz bu. Bir kere giy yıka, ikinci kez giydiğinde kaçmazsa kurban kes çoraplarıdır bunlar.

Geçen gün de ben tam kurbanı kesecekken gün sonuna doğru ufak bir delik meydana geldi kenarında.”Bacağımın içinde kalıyor ne de olsa, çıkarken bir çorap alırım sosyete pazarından” dedim üzerinde durmadım. O anda vefakar çalışma arkadaşım Demet Hanım yedek çorabı olduğunu söyledi. Bir poşetin içinden burgu burgu bir şeyi bana doğru uzattı. Sekreter masamız , wcmizin yakınında olduğundan ve orası da İhsan Bey’le görüşme sırası bekleyen bir takım şahıslarla dolu olduğundan, o kadar adamın arasında, içeride çorabımı değişirken, dengemi kaybedip, kafamı kapıya vurmak suretiyle müvekkillerimizi ürkütmeyeyim dedim. Ofisimizde çalıştığımız meydan dışında sığınabileceğim her ortam dolu olduğundan,masanın altında bir çırpıda Demet Hanım’ın yedek çoraplarını giyiverdim. Ama o da ne? O çoraplar benimkinin yüz katı kaçık olmasın mı? Bu sefer yine puanlı çoraplarıma geri dönme kararı alıp, akrobatik hareketlerle eski çorabıma döndüm ki, o anda da bileğimden kafama kadar yırtılan çorabımla kalakaldım.

Bu sefer de Demet Hanım bana siyah üzeri mor çiçekli soket çoraplarını verdi ki, diz üstü bir etekle ne de güzel olacağını düşünüp, epeyce güldük.

Peki ben bu yazıyı neden yazdım?
Lütfen yedek çorap taşıma alışkanlığı kazanalım, kazandıralım.
Esen kalın.

Foto.